Babalarını kimse bilmezAma onlar benim çocuklarımGözün gözüme her döndüğündeSaatlerce sancılanıyorumKonuştuğun her kelimeninHer harfine sabahlara kadarFeryat figan inliyorumTenin tenime her değdiğindeBen hamile kalıyorumBazen bir bazen ikiz inanır mısın?Üçüz bile kalemi sıkarakKağıdı yırtarak doğuruyorumSıralarını karıştırıyorAdlarını bile koyamıyorumŞimdi bunlar; askere gidenlerOn beşinde sekizinde beşindeVelhasıl bir günlük bile varMeme emmez biberon bilmezlerOnlar büyüdükçe ciğerimi sökerÇoğaldıkça yüreğimle beslenirlerKanımı emer beni tüketirlerBak işte; böyle yürüdüler...Babalarını kimse bilmezAma onlar bizim çocuklarımızSensiz adlarını koyamıyorumKimliklerini bile çıkaramıyorum...